जिवन सगळे कसे सरुन गेले
काळाच्या पडद्याआड विरुन गेले
बरेचसे करायचे राहुन गेले
थोडेसे जगायचे राहुन गेले
भुतकाळ वर्तमानात स्मरुन गेले
वर्तमान भविष्यात गढून गेले
ऊभे आयुष्य असे जळुन गेले
काही क्षण मात्र तरळून गेले
डोळे आसवांनी भरुन गेले
’मी’ पण माझे गळून गेले
काय राहिले ते स्मरुन गेले
मरताना सगळे आठवून गेले
No comments:
Post a Comment